Perjanjian Pangkor 1874, yang ditandatangani di atas Kapal Penjajah Pluto, mewujudkan dominasi penjajahan British di negeri-negeri Melayu. Ia mengiktiraf Raja Abdullah sebagai Sultan Perak dan melantik seorang Residen British untuk memberikan nasihat, memberikan Britain kawalan ke atas pengumpulan pendapatan dan pentadbiran di Perak. Momen penting dalam sejarah Malaysia ini mencetuskan kontroversi; sesetengah melihatnya sebagai penting untuk keamanan dan kestabilan, manakala yang lain menganggapnya sebagai pengorbanan kedaulatan Melayu.
Anda mungkin suka – Perjanjian London 1824
Perjanjian Pangkor 1874
Perjanjian Pangkor, juga dikenali sebagai Perjanjian Pangkor, telah ditandatangani antara Britain Raya dan Sultan Perak pada 20 Januari 1874, di atas Kapal Penjajah Pluto, di lepas pantai Perak. Ia berpunca daripada persidangan selama beberapa hari yang dipanggil oleh Andrew Clarke, Gabenor Negeri-Negeri Selat, dengan tujuan menangani dua isu penting: Perang Larut dan pertikaian mengenai Kesultanan Perak.
Perang Larut adalah konflik dalam kalangan masyarakat rahsia Cina yang bersaing untuk mengawal lombong timah di Perak, menyebabkan gangguan kepada perdagangan dan pelaburan serantau, yang menjadi kebimbangan bagi Britain. Pada masa yang sama, Kesultanan Perak juga dipertikaikan, dengan dua tuntutan takhta yang bersaing.
Perjanjian Pangkor bertujuan untuk menyelesaikan kedua-dua isu ini. Ia mengiktiraf Raja Abdullah sebagai Sultan Perak dan melantik seorang Residen Britain untuk memberikan nasihat mengenai semua perkara kecuali agama dan adat Melayu. Selain itu, ia memberi kuasa kepada Britain dalam pengumpulan pendapatan dan pentadbiran am di Perak.
Perjanjian Pangkor menandakan tonggak penting dalam sejarah Malaysia, membawa kepada permulaan pemerintahan penjajahan Britain di negeri-negeri Melayu. Ia juga memperkenalkan sistem Residen Britain, yang kemudiannya diperluaskan ke negeri-negeri Melayu lain.
Namun begitu, perjanjian ini tetap menjadi topik kontroversi dalam sejarah Malaysia, dengan beberapa sejarawan berpendapat keperluannya untuk keamanan dan kestabilan, manakala yang lain mengutuknya sebagai pengorbanan kedaulatan Melayu.
Kesan Perjanjian Pangkor:
– Perjanjian ini memulakan pemerintahan penjajahan Britain di negeri-negeri Melayu.
– Ia menubuhkan seorang Residen Britain untuk memberikan nasihat kepada Sultan Perak, kecuali dalam perkara agama dan adat Melayu.
– Perjanjian ini memberikan kuasa kepada Britain dalam pengumpulan pendapatan dan pentadbiran am di Perak.
– Ia membuka jalan kepada pelaksanaan sistem Residen Britain, yang kemudiannya diperluaskan ke negeri-negeri Melayu lain.
Perjanjian Pangkor mempengaruhi secara mendalam perkembangan Malaysia, membuka jalan kepada penjajahan Britain di negeri-negeri Melayu dan akhirnya membawa kepada penubuhan Negeri-Negeri Melayu Bersekutu pada tahun 1896.
Pengenalan Pangkor 1874
Perjanjian Pangkor 1874 menduduki tempat penting dalam sejarah Malaysia, bertindak sebagai permulaan pemerintahan kolonial Britain di negeri-negeri Melayu. Perjanjian ini, ditandatangani pada 20 Januari 1874, di atas Kapal Penjajah Pluto di lepas pantai Perak, menyatukan Britain Raya dan Sultan Perak dalam satu perjanjian bersejarah.
Perjanjian ini timbul daripada persidangan yang berlarutan yang dikendalikan oleh Andrew Clarke, Gabenor Negeri-Negeri Selat, dengan tujuan menyelesaikan dua isu yang mendesak: Perang Larut dan pertikaian mengenai Kesultanan Perak. Perang Larut, konflik dalam kalangan masyarakat rahsia Cina yang bersaing untuk mengawal lombong timah Perak, menimbulkan kebimbangan Britain kerana impak negatifnya terhadap perdagangan dan pelaburan serantau. Pada masa yang sama, pertikaian mengenai Kesultanan Perak melibatkan dua tuntutan takhta yang bersaing.
Perjanjian Pangkor merupakan tindak balas Britain terhadap cabaran ini, mengiktiraf Raja Abdullah sebagai Sultan Perak dan menjemput seorang Residen Britain untuk memberi nasihat mengenai semua perkara kecuali agama dan adat Melayu. Selain itu, perjanjian ini memberikan kuasa British dalam pengumpulan pendapatan dan pentadbiran am di Perak.
Pengenalan Perjanjian Pangkor pada tahun 1874 menandakan perubahan penting dalam sejarah Malaysia, menandakan berakhirnya kemerdekaan Melayu dan kedatangan pemerintahan kolonial Britain. Tambahan pula, ia melancarkan sistem Residen Britain yang kemudiannya berkembang untuk merangkumi negeri-negeri Melayu lain.
Sistem Residen Britain memperkenalkan satu mode pemerintahan tidak langsung di mana Britain melantik seorang Residen untuk memberi nasihat kepada Sultan Melayu tentang semua perkara kecuali agama dan adat Melayu. Residen mempunyai kuasa untuk menolak keputusan Sultan dan bertanggungjawab untuk mengawasi pengumpulan pendapatan dan pentadbiran am di negeri tersebut.
Pengenalan sistem Residen Britain memberikan kesan mendalam terhadap perkembangan Malaysia, menyumbang kepada pemodenan negeri-negeri Melayu dan pembentukan kerajaan yang lebih cekap. Namun, ia juga membawa kepada pengikisan kedaulatan Melayu dan kehilangan kawalan mereka terhadap hal ehwal dalam negeri.
Perjanjian Pangkor 1874 tetap menjadi subjek yang kontroversi dalam sejarah Malaysia. Manakala beberapa sejarawan berpendapat bahawa perjanjian ini adalah penting untuk keamanan, kestabilan, dan kemajuan ekonomi di Perak, yang lain melihatnya sebagai pengkhianatan terhadap kedaulatan Melayu dan permulaan penjajahan British di negeri-negeri Melayu.
Walaupun perspektif seseorang terhadap Perjanjian Pangkor 1874, tidak dapat dinafikan bahawa ia adalah satu peristiwa penting dalam sejarah Malaysia, menandakan permulaan satu era di mana negeri-negeri Melayu berada di bawah kuasa asing.